De concrete vraag vanuit de stad was een woningcomplex waarin verschillende personen of families, elk met hun specifieke samenstelling, tegelijk kunnen verblijven. In het ontwerp werd daarom voor een flexibele opbouw gekozen. Het gebouw tracht zich de ruimtelijke natuur van de buurt eigen te maken, een omgeving waar een rijk aanbod aan gevelmaterialen en gevelkleuren, variërende kroonlijsthoogtes en raamgroottes het beeld bepalen. De verspringende raambreedten en raamdieptes en de integratie van terrassen in de gevel van het Transithuis willen op een speelse manier naar dit persoonlijke en unieke karakter verwijzen. Tevens wordt de omgeving voor een stuk in het gebouw binnengeleid. Terugwijkende gevelvlakken, die de bezoeker naar de twee ingangen begeleiden, en een hoofdingang die doorzicht biedt naar een binnentuin, dragen bij tot de toegankelijkheid en vervagen de grenzen tussen straat en gebouw.